Mijn Dr. Martens

Ik geef het toe, verslaafd ben ik aan die schoenen! Je kent ze wel, die zware schoenen die 'alleen gothics' dragen. Maar hey, schuif die stereotype gedachten even opzij, vijf minuutjes maar. Dan laat ik jullie even mijn kleine -maar fijne- collectie Dr. Martens zien. En bij elke schoen hoort een verhaal.

Deze teergeliefde Martens zijn mijn oudste paar. Ik kocht dit paar in de zomer -jawel- van 2007. Helemaal klaar voor de winter dus! De winkel waar ik ze vond heet Cotton Club en bevind zich in Antwerpen. Ik had al langer de gedachte om deze schoenen te kopen, maar vond ze nergens. Dankzij een tip van een vriendin (ja, gij!) heb ik ze uiteindelijk gevonden. Ondertussen beginnen deze schoenen bijna aan hun 5de winter en ik moet zeggen, ze zien er nog best deftig uit. Oke, de tippen zijn wat afgesleten qua kleur, de typische Dr Martens-kleur zie je eigenlijk in het algemeen niet meer. Ze zijn nu old-but-still-alive-and-kicking- grijs! Verder zitten ze heerlijk comfortabel, dankzij hun goede zolen. Ik heb met deze schoenen drie dagen lang rondgelopen op een festival, it felt like walking on clouds. En geen voetpijn of niks, vergeet het! Met mijn All Stars had ik jammer genoeg wel prijs. Wat kan ik nog zeggen; ze zijn compleet waterdicht (wandelen door centimetersdiepe plassen like a boss) en ze zijn de beste anti-vallenindesneeuwschoenen die ik ooit gehad heb. Zijn er eigenlijk nadelen? Ja hoor, je moet ze goed verzorgen. Dat heb ik dus amper gedaan en dan krijg je zo'n afgeleefd effect. Maar ergens vind ik dat effect wel leuk.En oh ja, met deze schoenen ga je absoluut geen sprintje kunnen doen, zo zwaar zijn ze. 

En toen dacht Sanja: 'Laten we een tweede kindje nemen.'  Ik zat al een tijd met het idee in mijn hoofd om nog een tweede paar Dr. Martens in huis te halen. Mijn lange paar werd te warm tijdens de tussenseizoenen,  en ik had gewoon nood aan 'meer van het goede'. Ik had een paar nodig dat beter stond bij andere kleren dan mijn lange paar en ik vond het altijd zo leuk staan bij andere mensen, dus why not. In de zomer -alweer- van 2011 stond ik te kuieren in de Fish&Chips in Antwerpen toen ik opeens deze babies in mijn kielzog kreeg. Enthousiast huppelde ik er naartoe om ze te passen en kijken hoe ze onder een rok stonden, bij mijn dikke kuiten pasten, etc. VERKOCHT. Althans, de dag erna pas. Ik had namelijk niet genoeg geld op zak! 'Zullen deze schoenen er morgen of binnen 2 dagen nog zijn?' Verkoopster: 'Ik vrees van niet, maar ik zal ze opzij laten zetten voor je als je wil, dit zijn de laatste in deze maat.' Euhm, ja ofzo?! Stel je voor dat ik die dag niet naar Antwerpen was gegaan, dan had ik deze schoenen waarschijnlijk nog altijd niet! Een week later en ik was te laat geweest. 

Dit zijn mijn aller aller nieuwste Dr. Martens! Deze zijn bedekt met een soort lak, je kan jezelf in ieder geval wel zien in de schoenen (check mij de foto nemen). Deze aankoop was eigenlijk totaal onverwacht! Het was braderij in Mechelen en dan zetten alle winkels van de winkelstraat een kraampje met koopjes voor hun deur. Ik wandelde voorbij het kraampje van een schoenwinkel en zag... een rek vol Dr. Martens! Gele, roze, paarse, witte, groene, zwarte, ALLES! Ik wist niet waar ik eerst moest zien. Bovendien verkochten ze deze voor minder dan de helft van wat ze normaal kostten! Elk paar greep ik vast, op zoek naar mijn maat. Helaas verschenen alleen maten 36 en 37 voorbij mijn netvlies en begon ik bijna de moed op te geven tot... ik dit paar vasthad in maat 40. En toen wist ik het. Het was destiny. En die zegt mij deze schoenen te moeten kopen. Later op de avond ging ik nog met een groepje vrienden naar een optreden zien en heb ik heel de tijd nog rondgelopen met een zak waar deze schoenen in zaten. Maar dat was het waard! 

Ondertussen heb ik beseft dat ik stiekem toch een verzameling Dr. Martens moet beginnen. Mijn plan begint bij een reisje naar de Doc Martens winkel in Londen om te eindigen met een tentoonstelling van al mijn Doc Martens op mijn 80ste. Ongetwijfeld to be continued. 

Cheers!
Sanja