zondag 27 november 2011

SANJA EN HET LEVEN: de fases van de tijdbom



Ik ben niet goed bezig, al zeg ik het zelf! De voorbije twee weken liep ik (en loop ik nog steeds) verpleegkundige stage bij het Wit-Gele-Kruis (thuiszorg). Eerst dacht ik dat ik spijt ging krijgen van de stage, want deze heb ik namelijk zelf gekozen, maar dat is zo niet. Integendeel, het is tot nu toe een van de leerrijkste stages die ik al heb gehad. Liever thuiszorg dan ziekenhuis, zeg ik al. Nu nog deftig met die auto leren rijden. Maardus, een stage doe je niet voor niets: er hangt een stagemap bij aan. Daar moet ik nog aan beginnen. Gelukkig heb ik 'nog' een week de tijd. Zo gaat het altijd bij mij: van zodra de klok harder begint te tikken, begin ik er aan en dan kom ik er wel. En ergens was ik gewoon vergeten dat ik aan mijn stagemap moest werken. Oops


Oké, dat tot daar aan toe. Maar tegen half december moet een groepstaak waar ik aan meewerk, af zijn. Sinds vandaag is die groepstaak officieel een eenmanstaak geworden, want mijn partner heeft besloten te stoppen met het afstudeertraject waar hij mee bezig was, met als gevolg dat hij die taak niet meer hoeft te maken. En ik er alleen voor sta. Het gaat over postpartumdepressie en ik vind geen enkele deftige bron waar ik veel info kan uithalen. Then again, ik heb nog helemaal niet zoveel gedaan voor die taak (want de datum ligt nog te ver weg naar mijn goesting) en mijn partner ook zoiets. Krijg ik vandaag toch een mail van die docent om te lezen dat ik gerust verder mag werken aan die taak maar dat ze zo snel mogelijk wel een kladversie van het hele gedrocht wilt. Slik. Maar ik moet aan mijn stagemap werken... 


Nog iets later moet ik nog een literatuurversie afgeven van mijn bachelorproef. Het is een soort voorlopige versie/samenvatting van wat ik al heb gevonden over het onderwerp. Ik heb minstens 15 wetenschappelijke bronnen nodig. Needless to say dat ik daar ook nog niet aan begonnen ben hé...


Nu hoor ik jullie denken: 'Eigen schuld, je moet eerder beginnen!', en gelijk hebben jullie ook. Ik heb een probleem met op tijd beginnen. Waarom zou ik nu al moeten beginnen aan iets dat ik maanden later pas moet inleveren? Dan kan ik het nu nog even chill houden zo. 


Samengevat:

  • Fase 1: Zorgeloosheid
  • Fase 2: Het loopt mis (tijd begint te korten, groepspartner valt weg, de taak houdt meer werk in dan je dacht,...)
  • Fase 3: Totale stresschaos (nachtwerk, misselijkheid, onzekerheid, ...)
Voorlopig zit ik nog in fase 2. Maar voor hoelang nog... Want ik besef dat ik tijd tekort begin te komen, wil het niet aanhoren en begin dan maar rond te zoeken op sites wat ik wil voor kerst. Welnu, ik ga toch ook ooit aan die taken moeten beginnen, dus ik kan mezelf maar beter bezinnen nu. 
DOEL: vanaf morgen begin ik. En anders overmorgen. Help?

Cheers!
Sanja

0 reacties:

Een reactie posten

Feel free to leave something