HEALTH - Wég met die allergie!

Toen ik een jaar of 13-14 was, kwam het uit de bus (of de mond van mijn NKO-arts): ik ben allergisch aan huisstofmijt. Niks bijzonders, heel veel mensen hebben het. Bovendien zijn de symptomen niet levensbedreigend. Want toen het woord 'allergie' viel, dacht ik meteen aan pinda's en boterhammen met pindakaas en doodgaan. Het puberend brein werkt soms toch zo morbide. Maargoed, wanneer ik in een stoffige omgeving zou komen, als in: letterlijk stoffige ruimtes, (levende) knuffelbeesten, dikke dekens en vet harige tapijten, zou ik een niesbui van jewelste krijgen, een unstoppable loop- en verstopte neus en een minder goed gehoor. Met zeldzame momenten kwam daar ook nog eens wheezing bij (een piepende ademhaling). Ik hoef het zelfs niet uit te leggen: dust is everywhere! Heel vaak kreeg ik last wanneer ik bij een vriendin bleef slapen ('Je hebt me de hele nacht wakker gehouden met je gesnif!'), een dekentje wou bij het kijken van een film in de koude winterdagen, een hond die kwam snuffelen, een vieze ruimte, een sjaal droeg, ... best wel vaak eigenlijk. Het was trouwens heel normaal dat je er 's morgens het meeste last van had, maar dat zou snel overgaan. Bon, ik ging er niet dood van hé.

Sinds mei 2012 had ik wel opeens énorm veel last van die niesbuien 's morgens. Deze begonnen de moment ik mijn voet uit bed zette. HATSJOEM, iedereen wakker. You're welcome. En die niesbui zou niet stoppen tot de namiddag... Een dikke week lang dacht ik dat ik een soort lichte verkoudheid had. Want dat was natuurlijk ook mogelijk, zo tussendoor. Maar het bleef veel langer aanhouden dan een gewone verkoudheid. Bovendien verdwenen al de rhinitis-symptomen tegen de namiddag: vrije neus, geen niesbuien, ... tiens, dat hoort toch wel zo bij een verkoudheid? Ik vermoedde dat ik een soort zeer lichte vorm van hooikoorts had, en zou er verder geen aandacht aan besteden. Maar wel wachten tot de zomer voorbij was.

Oktober 2012. Nog steeds geen verbetering. Het hooikoorts-seizoen is toch allang voorbij? Tientallen gebruikte papieren zakdoekjes verdwijnen elke ochtend in de vuilbak, er lijkt maar geen einde aan te komen.   De collega's op het werk waren verbaasd dat iemand zoveel snot kon produceren op korte tijd. En ik zag aan hun blik dat ze opgelucht waren dat het niets besmettelijk was. Op een ochtend, toen er een gigantische draad slijm snot uit mijn neus viel, ik out of tissues was én bij een patiënt op de kamer zat voor een gesprek, had ik er genoeg van. Ik maakte een afspraak bij mijn NKO-arts (waar ik al meer dan 10 jaar bij kom), ook voor een nieuwe check-up van mijn gehoor (welke ik om het halfjaar moet doen) maar dus ook om mijn allergie te bespreken, aangezien hij degene was die het ontdekte. Zo gezegd, zo gedaan. Oren werden gechecked en ik sprak hem aan over mijn huidig probleem met mijn allergie. Dat-ie de laatste maanden nog nooit zo erg was geweest. Hij schreef medicatie voor in pil- en sprayvorm. De spray moet ik elke dag 2x in elk neusgat sprayen, die pil mag ik nemen wanneer ik last krijg. Dit moet ik 3 maanden volhouden. Dan zou ik verlost zijn van mijn allergie.

Klinkt het zo drastisch? Ik liep er al bijna een decennia mee rond zonder bijna op sterven te liggen. En nu opeens: even 3 maand medicatie en HUP je bent er van af! Maar ik heb het er voor over, het werd alleen maar erger en erger. Mensen ergerden zich er aan. Ik heb tevergeefs geprobeerd mijn kamer proper te houden, stofvrij. Ondertussen ben ik er een week mee bezig en heb ik sindsdien geen last meer gehad. Wat-een-verlossing! Ik kan nu bij mijn vriend blijven slapen zonder 's nachts te liggen snotteren, zàlig. En zoveel meer voordelen natuurlijk. Of zal ik het toch missen, die propjes zakdoeken all over the place?

Cheers!
Sanja ♥